język urzędowy Izraela w 1948. Słowa pisane są w nim od prawej do lewej, alfabet składa się z 22 znaków. Słownictwo jest oparte na biblijnym hebrajskim, zasady składni na rabinicznym. Długie samogłoski są wyrażane w piśmie przez nieme spółgłoski. W świętych księgach, książkach dla dzieci i poezji jest używana tzw. pisownia uproszczona, z masoreckimi znakami - kropkami i kreskami, wskazującymi samogłoski. Pisownia bez tych znaków, powszechnie używana w życiu codziennym, zwana jest pisownią pełną. Wymowa oparta jest na języku Żydów sefardyjskich, zamieszkujących głównie w Turcji, Grecji i Bułgarii, a wcześniej także w Hiszpanii (do czasu wygnania w XV w.). Starożytny język pisany