się aluzji do praktyk totalitaryzmu. Czego jeszcze "nie może" współczesny pisarz polski? Nie może - jak Marek Nowakowski - zająć się mechanizmami postępowania szarych ludzi, o osobowościach zniekształconych przez warunki społeczne. Nie może - jak Kazimierz Orłoś czy Jan Komolka - pokazać w swoich utworach ciemniejszych stron naszej rzeczywistości, zwłaszcza jeśli widzi związek np. plagi przestępczości młodzieży z deformacjami systemu wychowawczego. Nie może - jak Wiktor Woroszylski - pisać szczerze o sobie, o własnym, poddanym ciśnieniu historii, dojrzewaniu pisarskim. Nie może - jak zgromadzeni tu poeci - przeciwstawić swej wewnętrznej niezależności powszechnemu zniewoleniu duchowemu a "skurwionym słowom" (Jerzy Ficowski) współczesności - własnego, autentycznego słowa poetyckiego. Nie może, jak uczestniczący w