rozmyśliłam. Nie chciałam wychodzić za mąż, bo to nie był ten człowiek. Problem w tym, że przy całej swojej odwadze cywilnej nie potrafiłam krzyknąć: "Stop rodzina, to pomyłka". Postanowiłam więc całą sprawę odłożyć na później. Tymczasem przygotowania szły pełną parą. Suknia ślubna czekała w szafie, rozesłano zaproszenia zaprojektowane przez znajomego plastyka, a świadkowie szukali odpowiedniej kreacji na ten wielki dzień.<br>- Najgorsze jest to, że w momencie podejmowania takiej decyzji jest się całkowicie osamotnionym - przyznaje Elżbieta. - Dużo łatwiej się rozwieść niż zrezygnować ze ślubu, kiedy praktycznie wszystko jest już przygotowane. Jak grom poraziło mnie jednak to, że mój narzeczony jako dobry katolik