kiedyś trzymało się lorgnon przed oczami - słuchać równoczesnego przekładu granej sztuki na język angielski; gospodarze, mający upodobanie do nowotworów z przyrostkiem francuskim, nazywali je według wzoru laundrette i usherette - lorgnette-receivers. Te grubsze u nasady, przewężone w środku i zaokrąglone u góry lorgnons do słuchania, prawdziwe pałeczki Prospera z szarego plastyku, nadawały widowni swoisty, nieoglądany przedtem wygląd, ale były też przedmiotem <orig>cowieczorowych</> <orig>egzort</> administracji i przedmiotem zainteresowania prasy. Używane nieostrożnie, puszczane "na cały regulator" tworzyły one w rozmaitych miejscach teatru gniazda natrętnego szelestu, rozpraszającego aktorów i widzów. Zabawniejsze było to, że w pierwszych tygodniach widzowie zabierali je z sobą, zapewne jako