niezdarnie. Przechodzili teraz obok Kękusia otoczonego swoimi oficerami. Zmrużył oczy, patrzył na nich z obojętną ciekawością. Puciałłówna wsparła się bardzo poufale na ramieniu Krywki. Polek potknął się na płytach chodnika, lecz nagły ból nie ulżył jego niedoli.<br>- Może pójdziemy za szkołę? - spytała Puciałłówna.<br>- Czemu nie. Tu był cień i chłodna plątanina winogradu. Wisia puściła jego ramię.<br>- Chcę wszystko wiedzieć, co było wczoraj. Odprowadzisz mnie do domu? Serce Polka zastukało nagle jak młotek.<br>- Dobrze, ja mam czas. Uczyniła taki gest, jakby chciała go pogładzić po ręce.<br>- No to dobrze, umówiliśmy się.<br>- Chcesz już iść? Zaczekaj.<br>- Pa, na razie.<br>Polek został sam. Opuściły