wtedy Adaś czujnie nasłuchiwał. W pewnej chwili zbliżył się do Staszka, kroczącego wilczym chodem w tylnej straży, i szepnął:<br>- Słyszałeś co?<br>- Zdaje mi się, że coś słyszałem... - Z której strony?<br>- Z lewej... Jakby ktoś rów przesadził... Nie boisz się? - Czego? Nic się przecież stać nie może. Chodźmy!<br>Przez dziurę w płocie (mieli ich do wyboru siedemdziesiąt siedem) przeleźli na niewielką łączkę, na której było prawie widno. - Baczność, panowie! - rzekł Adaś głośniej niż dotąd. <br>Jesteśmy u celu. Teraz będziemy szukali. Staszek, zapal latarnię! Wydobył z zanadrza jakiś pożółkły papier i zbliżywszy go do latarni przyglądał mu się długo i ze zmarszczonym czołem