zginął w rumocie i grzmocie nadbiegającej wichury.<br>Krawiec skoczył w bok jak gdyby zdmuchnięty wiatrem i przytulił się ciałem do płotu. Przez chwilę zatracił orientację i nie poznawał własnego podwórka. Gdzie był jego dom, gdzie była jarzębina, gdzie była ;tamta kamienica? - Nic nie widział. Czuł ze strachem, jak chwieje się płot, gotowy, zdawało się, runąć na niego. Gdy po chwili wiatr zacichł, zapytał:<br>- Czy pan widział tamte światełko?<br>Nie było żadnej odpowiedzi. Wszystko wokoło tonęło w takich ciemnościach, że krawiec z łatwością mógł przypuścić, że już znajduje się w trumnie. Najgorsze zaś było to, że nic nie wskazywało na obecność Widmara