postrzeganie samo przez się jest zarazem tworzeniem. Jak słusznie pisze M.Merleau-Ponty (1988, s. 66): "Percepcja jest aktem, w którym nie może być mowy o oddzielaniu przedmiotu od podmiotu - widzieć, to znaczy wiedzieć coś - wiedzieć coś, to znaczy widzieć". Przestrzeń, zjawiska, rzeczy nie odwzorowują się w mózgu jak na płycie fotograficznej, są one porównywane lub też dopasowywane do naszego subiektywnego "obrazu świata". Ten "obraz świata" jest konstrukcją, modelem powstałym w naszym mózgu, dlatego nie postrzegamy świata istniejącego w rzeczywistości, lecz taki, na jaki pozwalają nam zakodowane konstrukcje lub modele. Jak pisze E. Pöppel (1989, s. 162): "O świecie możemy dowiedzieć się