gdy cząstki są położone najbliżej siebie. W miarę doprowadzenia do gruntu wody i wiązania jej przez cząstki mineralne w postaci otoczek wodnych, zwiększających grubość ze wzrostem ilości wody, cząstki oddalają się od siebie i przyciąganie między nimi zmniejsza się (zmniejszają się siły spójności).<br><br>Wyróżnia się konsystencję gruntów zwartą, plastyczną i płynną. W praktyce, zgodnie z PN-86/B-02480, wyróżnia się szereg dalszych wydzieleń, określając je jako stany gruntu. I tak mamy: stan zwarty, półzwarty, twardoplastyczny, plastyczny, miękkoplastyczny i płynny (p. rozdz. II), od gruntu zawierającego najmniejszą ilość wody w kierunku wzrastającej wilgotności gruntu. Przejście gruntu z jednego stanu w następny