z łąk nadrzecznych, wstawał powolny i przeciągły śpiew Salisza. Polek wrócił do kopca, podniósł z ziemi porzucony rysunek, zwinął go starannie i wszedł na ścieżkę prowadzącą do szkoły. Kajaki przyłączył się milcząco. Szli jakiś czas w ciszy przerywanej tylko siąkaniem Polka. Kajaki starał się oddychać z ostentacyjną swobodą, rozglądał się po gospodarsku dokoła. Wreszcie rzekł niedbale:<br>- Ledwo ruszam kopytami. Dali mnie po dupie moczonymi wierówkami za wczorajsze. A tobie? Polek siąknął nosem i nie odpowiedział, patrząc martwo przed siebie w rzadki las porośnięty paprocią. Więc i Kajaki umilkł, lecz nie potrafił długo zachować w sobie myśli, która go widać dawno jątrzyła