pkt. W grupie (c) badacz podał instrukcję mówiącą, że interesuje go typ osobowości obsesyjno-kompulsywnej i że ludzie o tym typie osobowości są nadmiernie drobiazgowi (koncentrują się na drobiazgach). Następnie informował, że uważa iż zadanie, które badani mają wykonywać jest wskaźnikiem zachowań obsesyjno-kompulsywnych, gdyż ludzie, którzy zmuszają się do pośpiechu przy wykonywaniu właśnie takich zadań, są obsesyjno-kompulsywni. Grupa kontrolna była proszona o wykonanie zadania bez dodatkowych informacji i fałszowania wyniku "wyjściowego". Z każdą osobą badaną badacz przeprowadził rozmowę posteksperymentalną mającą na celu wyprowadzenie jej z warunków eksperymentalnych (było to ważne zwłaszcza dla warunków (c)). Usiłowano także dowiedzieć się, czy