języka i wyznania. Jeszcze przed rokiem 1683 ich przedstawiciele, znający na ogół nieśle język turecki, jeśdzili często z poselstwem do Stambułu, gdzie ponawiązywali kontakty, które okazywały się teraz niesłychanie przydatne.<br>Nieugięci patrioci, chodzący demonstracyjnie w strojach europejskich (najczęściej francuskich), stanowili zdecydowaną mniejszość.<br>Siłę oporu osłabiała masowa emigracja, tolerowana, a nawet po cichu popierana przez okupanta. Przede wszystkim młodzież szlachecka udawała się nielegalnie na zachód Europy w poszukiwaniu lepszych warunków bytu. Tylko jej część angażowała się tam w działalność polityczną o zdecydowanie antytureckim charakterze.<br>Centrum tego ruchu znajdowało się początkowo we Francji; ta jednak, nie chcąc narażać się Wysokiej Porcie, dość rychło odmówiła