żale, artysto.<br>- Ty, Pinokio, strasz swojego pradziadka. A materacy <br>sam nie brałem.<br>- Ale pomysł był twój, lunatyku.<br>- Zgodzili się.<br>- Dlatego mówię: kupa matołów. I umywam ręce. <br>Koniec sprawy, panowie; ciąg dalszy beze mnie. - Pinokio <br>ziewnął, zmrużonymi oczami odszukał gramolącego <br>się z trawy małego, odprowadził go wzrokiem aż za <br>róg domu, po czym odwrócił się na pięcie i pokazał <br>całemu zgromadzeniu chude plecy.<br>- Idziesz, Kulesza? - spytał obojętnie.<br> - Dacie sami radę z Grubą? - zaniepokoił <br>się na odchodnym Adam.<br>- Myśli, że ze swoim okularnikiem rozumy zjedli. - Łysy <br>poczuł się urażony.<br>- W porządku, w ogóle nie myślę. Szerokiej <br>drogi i sukcesów życzę. - Adam podniósł <br>ręce gestem