ambasadora, gdy mu małżonka przyniesie stos złotych dolarów. Może odtrąci z pogardą drobnomieszczańskie bogactwo? A może powie: "Idź złoto do złota!", bo na pewno kupił z pół kilo pierścionków i bransoletek w czasie, gdy przebywał służbowo na Bliskim Wschodzie. W ten sposób spadek po ambasadorze mógłby być nie mniejszy niż po damskim krawcu. A może siostra ukryje swoje monety i zachowa dla chorowitych dzieci, z których jedno leczy w sanatorium w Szwajcarii? Nie moja sprawa. Zaczęło się liczenie. Matka odkładała je na trzy kupki: dwie monety dla siostry, dwie dla mnie i jedną dla siebie. Ręce siostry zaczęły nagle biegać, a ponieważ