lubię takich jatek. Rzygać się chce.<br>Alek milczał. Stał zdrętwiały i zapatrzony, urzeczony siłą Jerzego. Całym sercem i podziwem był po jego stronie. Januszem pogardzał. Wreszcie Kotowicz upadł. Szretter stał nad nim chwilę, potem się odwrócił, odszedł na bok i zsunąwszy bez pośpiechu rękawy wiatrówki sięgnął po papierosa. Nie znać po nim było wzruszenia. Był jak zawsze opanowany i chłodny. Przygładził tylko dłonią włosy i oparłszy swój mocny, sportowy but o kamień, zaciągnął się dymem.<br>Tymczasem Janusz dźwignął się powoli. Przyklęknął na kolanie i umazaną w kurzu dłonią przecierać począł powieki. Dłuższą chwilę tak klęczał, jakby namyślał się, co zrobić. Wreszcie się