muślinową mgłą, w otwartych oknach wisiała wilgoć...<br><br>W jeden z takich słotnych dni siedzieliśmy wieczorem po kolacji przy stole; matka i Krysia wyszywały na kanwie kolorowe ptaki, a ojciec czytał na głos "Rewizora".<br><br>Co chwila wybuchaliśmy śmiechem słuchając owej "najzabawniejszej komedii świata", jak ją nazywała Polina. W trakcie tej lektury, po słowach: "A podat' siuda Liapkina-Tiapkina!", rozległ się nagle dzwonek przy drzwiach frontawych. Matka drgnęła.<br><br>- Kto to może być? O tej porze?<br><br>- Zarieczycha! - zawołałem przerażony.<br><br>Spojrzeliśmy po sobie i ojciec, wyprzedzając Teklę poszedł otworzyć.<br><br>Usłyszeliśrmy w sieni obcy kobiecy głas i po chwili do pokoju weszła Anna Stiepanowna Kawrygina.<br><br>Matka wstała