pierwszego, który się do nich wdarł. Ten się zwalił od tej kostki drogowej, którą Szczęsnemu podała siostra, a którą być może kładła tu żona ze staruszkiem od sztukwarku.<br>Tu było najgorzej, bo wyżej, parę kroków zaledwie, stali towarzysze z komitetu. Na nich właśnie tajniaki wskazywały palcami golędziniakom i ci parli po swoje dwie dychy od takiej głowy, tratując ludzi, co padli. A padł już Janek i Świderski, i Kubiak, i Wawruszko. Ten jeszcze się czołgał. Szczęsny, robiący teraz szpadlem, rzucił się do chłopca, ale dostał w pierś i sam runął. Zanim jednak poszli po nim, ujrzał wysoko nad sobą zdumione oko zegara