wody do wiaderka lub konewki przy studzience... jak krząta się tam, czarna figurka z białą głową... jak potem stoi... widziałem z daleka dziwną, trudną do ujęcia i pojęcia determinację. Odwieczny jakiś obrządek - jakby w Grecji, jakby gdzieś na Wschodzie - stare, siwe kobiety schylające się nad grobami... Tak niedługo się stało po tej robocie. Tego nie umieliśmy. Stać w milczeniu nad mogiłą - tak jak to robią niektórzy. Co oni robią? Co im mówić? Dlaczego tak długo? Nikt w naszej rodzinie nie ma do tego zrozumienia. Stoimy... przychodzi jakaś łza i odchodzimy, bo w przeciwnym razie bylibyśmy zażenowani. Nikt drugiemu nie daje okazji do