ziemi jak w niebie... I to, że rozjuszony miłością rzemieślnik zajeżdża aż do piany swoją klacz... jest po prostu odbiciem tego "co na dole", czyli podziemnej kopulacji żołnierzyków z tego bunkra. Dwóch trzyma trzeciego, a czwarty sunie go w męski odbyt, fantazmując o mlecznych dorodnościach swej narzeczonej z Hamburga. <br>Hans pobladł. <br>- Jak widzę, panie docencie... to moje odtwarzanie tego "co na dole" razi wyobraźnię historyka. Czuję, że tego pan nie wykorzysta, ewokując losy strażników tysiącletniego cesarstwa, że się tak górnolotnie wyrażę. <br>A Hansowi prostokąt listu ojcowego zawirował przed oczami. Śniadanie podchodzi mu do ust. "Casanowa dziadowski, Zofii podróż obiecuje. Bawi go