To, co tak ciąży i pcha w dół, <br>to, co boli jak ból i pali jak policzek, <br>to może być kamień <br>lub kotwica.&lt;/&gt; &lt;page nr=40&gt;<br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;ODA DO WIELOŚCI&lt;/&gt;<br>Nie rozumiem wszystkiego i nawet <br>cieszę się, że świat jak niespokojny <br>ocean przerasta moją zdolność <br>pojmowania sensu wody, deszczu, <br>kąpieli w Stawie Piekarza, w pobliżu <br>granicy niemiecko-czeskiej, we <br>wrześniu 1980; szczegół bez większego <br>znaczenia, głęboki germański staw. <br>Niech niedotlenione Ego spokojnie <br>oddycha, pływak przecina linię <br>południka, jest wieczór, sowy budzą <br>się z dziennego snu, w oddali <br>leniwie warczą samochody. Kto raz <br>dotknął filozofi, jest zgubiony, <br>nie uratuje go wiersz, zawsze <br>pozostanie nie dająca się