przyjaźni. Zwłaszcza zaś gdy w grę wchodzi osoba dra S. K. Durchfreuda.<br> Prof. Mmaa przyspieszył kroku, lecz równocześnie poczuł gdzieś w sobie, jak gdyby w samym centrum swego &lt;orig&gt;thoraxu&lt;/&gt;, nieskończenie mały punkt, który zdawał się rosnąć i zdawał się przeciwstawiać temu przyspieszeniu kroku, zdawał się ostrzegać i wołać o zrewidowanie pobudek. Prof. Mmaa nigdy nie negliżował swych głosów wewnętrznych, jak je był nazywał. I analityczny umysł prof. Mmaa powiedział sam sobie: ,,Jeżeli dlatego przyspieszam kroku, że nie chcę, żeby mnie zwąchano razem z Durchfreudem, który jest &lt;orig&gt;einfussowiec&lt;/&gt; i &lt;orig&gt;dreisteinianin&lt;/&gt;, to to jest pchlarstwo!" I prof. Mmaa zwolnił kroku, ponieważ bardziej jeszcze