do długotrwałych nastrojów oraz uczuć. Zapis tych reakcji przenosi przede wszystkim kod wizualny. Opiera się on na prototypie reakcji emocjonalnej powodującej automatyczną reakcję lub na kontekście emocjonalnym określonej sytuacji związanej z produktem. Stosowanie wzorców afektywnych jest stosunkowo proste. Tworzenie emocji o określonym kontekście jest już zdecydowanie trudniejsze. Wymaga zapisu przyczyn pobudzenia emocjonalnego i w efekcie tworzy dramaturgię danej sytuacji lub wiadomości. Jeśli emocja zapisywana w komunikacie nie wywołuje autentycznej reakcji lub jeśli nie wywołuje pobudzenia z powodu struktury sytuacji, której dotyczy, najczęściej jest nieefektywna. Sama etykieta emocjonalna, a także użycie oceniających przymiotników, rzadko są wiarygodne. Jeśli obraz produktu odnosi się do