popatrz na niebo, jest tak szafirowe jak najpiękniejsza farbka, a obłoki jak najczystsze mydliny. Po co mnie męczysz, moja córko, rzeczami, które nie mają żadnego znaczenia! <br>- Po to... - Henrysia zrobiła pauzę - po to, że pójdziemy teraz na stację kolejową... widzisz te budynki tam nad torem? Właśnie stacja. Wsiądziemy do pierwszego pociągu i pojedziemy do pierwszego po drodze miasta. <br>Ojciec przyjrzał się Henrysi z uznaniem. <br>- No, no - powiedział - nawet się nie spodziewałem, że taką rzecz można wymyślić. Co prawda, okropnie mi się nie chce do miasta... <br>- Tylko na parę godzin, tatusiu. <br>- Nawet na parę godzin. Ale oczywiście, to będzie najlepsze wyjście z