w działalności politycznej, która obok literatury miała dlań istotne znaczenie: konfederacja jeneralna pod laską księcia Czartoryskiego (1813), w której uczestniczył, &#132;wyglądała raczej na komedię niż na akt energii narodowej". I to poczucie podwójnej porażki musiało być dlań na tyle dotkliwe, że u schyłku życia Kajetan Koźmian zmuszony był tak pocieszać Wężyka: &lt;q&gt;&#132;ci nawet, których mniemałeś za przeciwników twego sposobu widzenia, oddawali ci zupełną sprawiedliwość w obydwu zawodach. Potocki, Niemcewicz, Osiński w literaturze nader cenili twoje talenta. Badeni, Matuszewicz, Wielhorski, Zamoyski poważali twoje zdanie i czystości intencji równie jak niepodległości przekonań oddawali sprawiedliwość i cenili osobę"&lt;/&gt;.<br> Po stronie zysków mógłby