fartuchu i zapasowym kitlu.<br>Jeśli chce wykąpać pacjenta, sama musi zdjąć kitel, pod którym niewiele ma na sobie.<br>Zrzuca z siebie szarobłękitny kitel! Nieźle! Pełne ramiona, piersi drobne, ale młode.<br>Przejrzysta skóra poznaczona złotymi piegami zachodzi łuną rumieńca.<br>- Ty... szepcze. - Nie patrz na mnie.<br>Drzwi łazienki otwiera wreszcie z klucza poczciwe tłuste łapsko: Genowefa! - Ale kino! - śmieje się - Maryla, ja ciebie nie poznaję.<br>Pod wzrokiem Maryli poważnieje. - Taki chłop... i taki smutek.<br>- Przynieś świeżą pidżamę - nakazuje Maryla Geni. - Szlafrok przygładź żelazkiem. Potrafisz go ogolić? Bóg zapłać, Genia.<br>Obecność grubej Geni drażni pacjenta, ale główna praca już dokonana.<br>Ostry strumień tuszu zmywa