życiorysy. Nawet wtedy, gdy nic jeszcze o swoim pochodzeniu nie wiedziała, ten drugi życiorys był w niej. Pojawiały się okruchy wspomnień, które podświadomie musiały ją dręczyć. Teraz z pewnością było lepiej. A jakie pole popisu do roztrząsania, zastanawiania się i zadawania sobie pytań. Mimo że Zuzanna nie była wesołkiem, miała poczucie humoru, także na własny temat. <br>Dzień od rana był upalny, na bezchmurnym niebie jarzyło się koło słońca. Taki ognisty rydwan, który się toczy po błękicie. Nad rzeką też panowała duchota, bo nie było wiatru. Większość z grupy rzuciła się do wody. Wyglądało to tak jakby do rzeki wpadł tabun dzikich zwierząt