w pełni zagrała, jednak rysuje się kilka istotnych kierunków amerykańskiej polityki w skali Bliskiego i Środkowego Wschodu. Można to nazwać amerykańskim szlakiem surowcowym. Strategia amerykańska w tym całym rejonie od dawna wyznaczyła sobie priorytety biorąc pod uwagę zmiany w Egipcie, sojusz z Izraelem i bliskie zwyżki z Arabią Saudyjską. Teraz poczyna w nowej sytuacji rysować się założenie pomostu wiodącego przez Egipt, Izrael, Jordanię do Iranu, Arabii Sudyjskiej, a więc wielkich źródeł ropy naftowej. <br>Naturalnie trudności są ogromne, ale możliwe do pokonania. Samodzielna rola Jordanii nie jest aż tak samodzielna, aby nie miała doprowadzić do zacieśnienia więzów Husseina z szachem perskim. Rywalizacja