się nieco inna problematyka. U Horacego odnajdywali humaniści zalecenia estetyczno-moralne i rozważania o celach i funkcjach poezji (np. &lt;foreign lang="lat"&gt;aurea mediocritas&lt;/&gt; - złoty umiar), u Platona przede wszystkim koncepcję szału boskiego (&lt;foreign lang="lat"&gt;furor poeticus&lt;/&gt;), dzięki któremu artysta wznosi się ponad zwykłą ludzką miarę. Natomiast systematyczny wykład teorii literatury, od podstawowych problemów genologicznych poczynając i na kwestiach stylistycznych kończąc, odczytać mogli z Arystotelesa. Toteż komentarze i oryginalne poetyki XVI w., mimo żywego w dalszym ciągu zainteresowania Platonem i Horacym, idą tropem autora Poetyki.<br>Jej pierwszy łaciński przekład, opracowany przez Giorgio Vallę, ukazał się w 1498 r. Niebawem wydrukowano tekst grecki. W ślad za tymi