przeciw takiemu pojmowaniu Pieśni nad Pieśniami przemawia zupełny brak stopniowo rozwijającej się akcji dramatycznej oraz wybitnie liryczny charakter całego utworu. Toteż niektórzy zwolennicy tego kierunku (np. M. Thilo, A . Bea) dowodzili, że Pieśń nad Pieśniami jest jednolitym poematem lirycznym, w którym opisuje się w świadomie zamierzonym porządku różne stany miłości, poczynając od pierwszego uczucia poprzez narzeczeństwo, zaślubiny do spełnienia miłości w małżeństwie. Takiemu jednak układowi przeczy częsta zmiana osób, myśli i nastrojów oraz sama treść księgi, gdyż już pierwsze jej zdania wskazują, że kochankowie osiągnęli cel swej miłości i zaspokoili swą tęsknotę w pełni miłosnego zjednoczenia. <br>Według drugiego kierunku interpretacyjnego uważa