towarzyszy złagodzenie tonu, próba zrozumienia jakichkolwiek działań obecnych władz. Obrywają równo za całokształt i szeregowe wpadki. W rezultacie potęguje się wrażenie, że wszystko co złe dzieje się nad Wisłą. Gdzie indziej nie ma afer korupcyjnych, politycy mają starannie pozaszywane kieszenie, każdy minister to łeb, każda decyzja to błysk geniuszu. Recenzentami poczynań tych, co zasiedli za ważnymi biurkami, są ich poprzednicy. Na ogół bezbarwni i żadni. Teraz ci Ludzie Byli prostują ścieżki prowadzące na manowce Ludzi Byłych - za rok, pół roku, miesiąc. Patrzę na te popisy i wraca do mnie postać estradowego szmirusa, zapewniającego impresaria:<br><br>- Ja potrafię rozbawić nawet nieboszczyka!<br>- Pan wybaczy