o Andrzeju i o sobie, przypomniały go jej te zielone oczy... <br>Zuzia ze smutkiem pokręciła głową. <br>- Ja nie chcę nikogo innego, będę go kochała do samej śmierci. <br>- Mówi się do grobowej deski - zażartowała Ewelina, ale zdjął ją jakiś nieokreślony lęk, słowa Zuzi zabrzmiały w jej uszach złowróżbnie. Ciągle jeszcze była pod wrażeniem wiadomości o samobójstwie Jasia i być może dlatego wszystko dookoła widziała w czarnych kolorach. <br>Ewelina wyjechała służbowo na Śląsk, przez tydzień zbierała materiały do reportażu mieszkając w hotelu robotniczym, gdzie nie było ciepłej wody, a w dodatku w jej pokoju umywalka była zatkana. Jedzenie też było okropne, mimo że starano