stary stróż tartaku. <br> Przypominając sobie ten obraz, myślę o wszystkich kobietach i mężczyznach, którzy podobnym gestem i podobnymi słowami wyrażali tęsknotę do zupełnej samotności, o pokoleniach, które hodowały legendę wyspy. Wyspa bezludna! Przybrana w konkretny kształt w Robinsonie Cruzoe i w ten sposób przekazywana z rąk do rąk jako gwiazdkowy podarek, jako pierwsza książka o świecie - była jednym z tych symbolów, nabytych już w dzieciństwie, którym język dorosłych posługiwał się dla nazwania ich złożonych przeżyć. Wyspa bezludna jest legendą i - jak każda legenda - mieści w sobie treść bogatszą niż zdarzenia, co ją zrodziły, co tworzą zewnętrzny szkielet dla jej rozwoju. Pewne