powzięli uczucia nienawiści w stosunku do biernej "ludzkiej masy" i uznali w "krytycznej krytyce", to znaczy w pretensjonalnej spekulacji i pojęciowej ekwilibrystyce, z jakich słynie niemiecki idealizm, jedyny motor historycznego postępu. Prowadziło to z kolei do oportunizmu, cynizmu i postawy obojętności w stosunku do zła istniejącego. Jeśli rzeczywistość społeczna nie podąża za ideami, jak to mistrz Hegel obiecywał z katedry berlińskiego uniwersytetu, należy idee dostosowywać do rzeczywistości i w ten sposób osiągnąć jedność bytu i myśli. "Krytyczny krytyk", stwierdzał Bruno Bauer, nie uczestniczy w cierpieniach i radościach społecznych. Pisał z patosem, oburzającym Marksa, iż "krytyczny krytyk" przebywa w "samotności i tylko