Serce pulsowało w krtani. Już od dłuższego czasu, jeszcze gdy się przedzierali przez zarośla, dźwigając pomału we trzech jak kłoda ciążące ciało Janusza, zbierać mu się poczęło na mdłości. Otworzył teraz usta i łapczywie wdychał świeże, wilgotne powietrze. Ale nie przyniosło mu to ulgi. Zimny pot wystąpił na czoło. Wnętrzności podchodziły do gardła. Odruchowo wyciągnął przed siebie rękę. Natrafił na krzak, na twarzy i na dłoniach poczuł mokre, kleiste liście. Zgiął się i zaczął wymiotować.<br>Felek poruszył się w ciemnościach. - Co ten znowu? Zwariował? Szretter zatrzymał go:<br>- Daj spokój. Niech się wyrzyga.<br>Stali nad brzegiem stawu, wśród gęstej i mokrej trawy