wśród innych dorosłych - zaufanych cioć, wujków, nauczycieli. I w tym przypadku wątpliwości dziecka potraktować należy jako alarmujący sygnał, że coś złego dzieje się w rodzinie. Trzeba porozmawiać z rodzicami, sięgnąć do przyczyn sprawy, a może nawet namówić wszystkich na terapię rodzinną. Chodzi o to, by pomóc dziecku uświadomić sobie, dlaczego podejrzewa, że rodzice, którzy go wychowują, nie są jego prawdziwymi rodzicami, co w ich zachowaniu skłania go do takiego myślenia. Z całą pewnością przyda się tu pomoc psychologa.<br>Dziecko, podejrzewające, że mieszka pod wspólnym dachem z obcymi ludźmi, którzy udają, że są jego rodzicami, wylęknione i pozostawione samo sobie, wyrośnie na