poprosiła o nominację na dyrektorskie stanowisko człowieka, wywiezionego na taczkach jako stalinistę. Zdzisio ucałował mnie serdecznie.<br>- W każdym razie dziękuję ci, Jasiu! Pomyśleć, że tatuś twojej lubej sam teraz poszedł w odstawkę! Ale nie masz się co martwić! Krzywdy mu nie zrobią!<br>- Toteż się nie martwimy - zapewniłem. Było to nowe, podłe kłamstwo, ale mnie chodziło o byt. Nic nie wiedziałem o usunięciu ojca Renaty z jego wysokiego stanowiska. Targały mną sprzeczne uczucia. Nieprzyjemnie jest tracić choć pośrednią możliwość czarodziejskiej pomocy w ciężkich chwilach.<br>- A co ty robisz, stary? - zapytał Zdzisio. - Teść zdążył cię gdzieś ustawić?<br>- Jeszcze nie jest moim teściem - odparłem