roku 1956. Fala interesujących, "październikowych" debiutów zapewnia na krótko wyraźny prymat poezji. Ówczesne debiuty prozatorskie - z tomem Pierwszy krok w chmurach Marka Hłaski na czele - to przede wszystkim zbiory nowel i opowiadań. Jednak już wkrótce uwagę krytyki przyciąga znów powieść. To raczej od prozaików niż poetów oczekuje się wielkiego dzieła podsumowującego doświadczenia naszej epoki. Znakomita większość ówczesnych krytyków jest przekonana, że dziełem takim może być jedynie powieść, a nie poemat, esej czy dziennik. Głośne spory krytyczne dotyczą kształtu epiki, kwestii realizmu, zagadnień deformacji artystycznej, roli groteski. W Polsce są to zresztą lata bardzo owocne dla gatunku: w kraju pojawiają się nowe