sporem Syntety i Analityka odnaleźliśmy więc wojnę prawicy z lewicą, wstecznictwa z postępem, tradycji z nowoczesnością... podobną - przynajmniej częściowo - do bojów, które toczą w szkole Syfon z Miętusem, a nawet Pimko z Młodziakami (choć Pimko jako reżyser wydarzeń jest kimś znacznie przewrotniejszym od poczciwego Filidora). Jeśli tak, Filidor streszcza czy podsumowuje intelektualnie doświadczenia Józia:<br>to, co przeżyte przez chłopca, zostaje - rzecz naturalna - uogólnione przez dorosłego, przez Witolda. Dostrzega on to, co wspólne we wszystkich "przygodach" niedorosłego narratora: zaborczość i nieuchronność formy, która - pokonana - odradza się także w swoim przeciwieństwie (stąd natręctwo symetrii). Wobec potęgi formy Józio czuje się bezradny. Wpada ciągle