rozumieli! Niczego! Jedli spokojnie obiad z trzech dań, <br>podczas gdy inni nie mieli kawałka chleba! Chcieli mnie stroić, <br>podczas gdy inne dzieci chodziły w łachmanach! I to jest <br>właśnie moja rodzina! A potem - czyż można <br>się dziwić, że Adela mnie odtrąca, że nie wierzy <br>widocznie w moją szczerość, że mną pogardza?! <br><br><br>- Nie chcę wyglądać jak dziewczynka z burżuazji! - krzyknęłam, <br>uderzając pięścią w stół. <br><br>Ciocia Kazia osłupiała. Ojciec uniósł lekko brwi w górę. <br>W oczach jego zamigotały wesołe iskierki. <br><br>- Ach, więc to tak?... - powiedział tylko. <br><br>Ale nie wiadomo dlaczego, żartobliwy ton tych słów podniecił <br>mnie jeszcze bardziej. <br><br>- Tak! - krzyknęłam. - Tak! <br>Chciałabym być