rzekł cicho, przechodząc nad konstablem.<br> - A po jaką lewkonię miałbym schodzić? - odburknął konstabl. Wnet jednak przypomniał sobie Jegomościa Ze Świętojańskim Robaczkiem, którego, być może, należało było odprowadzić do komisariatu. - Rozkaz! - dodał więc zaraz i przeciągnął się leniwie.<br> Drugi Asystent prof. Ducha szedł swoim zwyczajem po suficie. Szedł niecierpliwie, lecz wolno, pogrążony smutnie w myślach. Szedł niecierpliwie, ponieważ wyczuwał, że atmosfera się zagęszcza i że należy coś uczynić; szedł wolno, ponieważ pogrążony był w myślach; a pogrążony był smutnie, ponieważ wiedział z góry, że z tego zamyślenia nie wykrzesze myśli, która by zdecydowanie wskazała mu, czy po dojściu do rogu skręcić ma