opłacać, kiedy zabrakło miejsca dla wielkich lądowych zwierząt, gałąź ssaków stała się konkurencyjna w ponownym zajmowaniu opuszczonych nisz ekologicznych. Był to początek drogi opanowania wyższych pięter piramidy troficznej.<br><br>&lt;tit&gt;Mezozoiczne różnicowanie ssaków&lt;/&gt;<br><br>Charakterystycznym elementem późnokredowych zespołów ssaczych były multituberkulaty. Początki multituberkulatów sięgają zapewne końca triasu (Haramiya), kiedy uformował się sposób rozdrabniania pokarmu przez posuwiste, a nie poprzeczne ruchy żuchwy. Ich ewolucja od późnej jury do wczesnego trzeciorzędu polegała przede wszystkim na rozwoju zęba przedtrzonowego P4 w żuchwie, który przyjmował stopniowo postać ostrej półkolistej piły. Podobna tendencja powtórzona została w ewolucji kangurów, ale był to P3. Równocześnie redukcji podlegały znajdujące się w przodzie