do stołu. Z prawej strony podchodzą do stołu trzej starcy<br> EDGAR<br> zamyślony, na froncie, na wpół do siebie<br>Żona przyjaciela - syn kochanki. Nareszcie stworzyłem sobie rodzinę. Tylko czy ja wytrzymam to wszystko?<br> do Ojca<br>Słuchaj mnie, ojcze. Czy ja mogę sobie na to pozwolić? Czy nie powinienem przejść przez jakąś pokutę?<br> OJCIEC<br>Siadaj do stołu i nie zawracaj głowy.<br> EDGAR<br> do wszystkich, jakby tłumacząc się<br>Zawsze wszystko robią za mnie wypadki i ludzie. Jestem manekinem, marionetką. Zanim zdołam coś stworzyć, to właśnie to samo dzieje się już samo i nie przeze mnie. Przekleństwo jakieś czy co?<br>&lt;page nr=102&gt;<br> LADY<br>Potem mi powiesz o