i pół kilogramem rodzynek ze skórką pomarańczową. Ciasto było właściwie gotowe. Pozostało tylko przelać je do blachy, zostawić do wyrośnięcia, a następnie wstawić do pieca, co uczyniłam. Po czterdziestu minutach przebywania w temperaturze 180Ą ciasto ani trochę nie zmieniło swojej postaci, jeśli nie liczyć okrągłego wklęśnięcia na całej swojej &lt;orig&gt;lepkoszarej&lt;/&gt; połaci. Na razie trochę padło - pomyślałam - za chwilę na pewno się podniesie, i podkręciłam gaz do dwustu stopni. Po godzinie wydało mi się, że widzę delikatne smugi dymu wydobywającego się z piecyka, więc zgasiłam cały ten interes i poszłam spać. <br>Następnego dnia po południu niespodziewanie odwiedził mnie znajomy Znany Podróżnik wraz