miejscu. Tomek szybko zamknął oczy, oczekując na zdradziecki cios, lecz<br>zamiast uderzenia usłyszał wysoki głos krajowca:<br> - Patrzeć, prędko patrzeć! Znak widać!<br> Otworzył oczy. Australijczycy wskazywali rękoma na zachód. W dali<br>wzbijała się rakieta, snując za sobą ciemny ogon dymu. Nagonka ruszyła!<br>Tomek natychmiast zapomniał o swych obawach. W myśli powtórzył<br>polecenia Bentleya: "Kiedy ujrzysz wypuszczoną przeze mnie rakietę<br>dymną, ruszaj naprzód, jakby cię goniło sto bengalskich tygrysów".<br> - Jedziemy, ile tylko koniom sił starczy - krzyknął do krajowców.<br> Uderzyli wierzchowce piętami. Z miejsca ruszyli galopem. Trawa<br>zaczęła umykać spod końskich kopyt. Daleko na zachodzie rozległy się<br>gęste strzały i przeciągły krzyk nagonki.<br> Tomek