stary - powiedział sam do siebie, sięgając po następny kawałek waty. Kiedy zimna twarz nieboszczyka wyglądała już jak należy, pan Waldek przeszedł do dłoni.<br>&lt;q&gt;- Trzeba ci paznokcie poobcinać, Romeczku&lt;/&gt; - powiedział &lt;q&gt;- jak będziesz wyglądał, kiedy rodzina trumnę każe otworzyć? Skompromitowałbyś nas obu. A do tego chyba nie możemy dopuścić, prawda? No więc poleż sobie teraz spokojnie, a ja tymczasem...&lt;/&gt;<br>&lt;q&gt; - Ooooj!&lt;/&gt; - przerwało mu jakieś ciche, ale jednak wyraźne jęknięcie. Pan Waldemar wyprostował się nagle i bacznym wzrokiem obrzucił salę. &lt;q&gt;Albo mi się przywidziało&lt;/&gt; - pomyślał &lt;q&gt;- albo za dużo upiłem dzisiaj z piersiówki.&lt;/&gt; Rozejrzał się raz jeszcze, ale widząc, że wszyscy jego podopieczni śpią jak należy, powrócił