kolebiąc<br>się na boki, rozkołysanym kaczym chodem. Najdziwniejsze jednak było to,<br>co nastąpiło potem. Jego wspinanie się na stopień. Mianowicie najpierw<br>przed nim stanęło, niemal doń przywarło. Samo zresztą było niewiele od<br>niego wyższe. A potem z olbrzymim wysiłkiem zaczęło się nań wspinać, a<br>kiedy betonowa krawędź była już w połowie jego wysokości, ostrożnie się<br>pochylając powoli przeważyło ciężar ciała na poziomą płaszczyznę<br>stopnia. Jakby nie mogło się zginać, jakby kręgosłup miało całkiem<br>zesztywniały. W końcu udało się. Z lekkim stukotem opadło na brzuch.<br>Leżąc tak, wydało z siebie właśnie to jedyne w swoim rodzaju cichutkie<br>jęknięcie. Osiągnąwszy tę fazę wspinaczki