taak, zdrowa i cała. Dotykasz ręki... <br>Na palcach wycofuje się Hans do olszyny. I dopiero, kiedy stanął pośród drzew, poczuł, że głowę ma pełną doznań mrocznych, przekazanych mu morsem bachorów wymawiających pierwsze sylaby słowa zasadniczego. <br>Zamiast w stronę szosy, skręcił w dolinę. Ścieżka biegła wzdłuż rowu, na dnie którego raczej połyskiwała, niż płynęła woda. Spojrzał na zegarek: "czwarta". Doszedł go szum szuwarów. Piaszczysta dróżka pod górę. Coraz wyżej, na wał porośnięty janowcem. Jak okiem sięgnąć - jezioro. Podziobane wiatrem. Obrócił się. "Aaa... tam olszyna i bunkier. Czyli że cała dolina razem z jeziorem była pod obstrzałem". A do tego wrażenie krajobrazu jałowego