wolna, ale w każdej chwili któreś drzwi mogą się otworzyć, serce bije mu mocniej, gdy szybkim krokiem zmierza do swojego pokoju. Wkładając klucz widzi, że drży mu ręka, jest wściekły na siebie, o co ci chodzi, stary, najwyżej się komuś ukłonisz i odpowiesz na jakieś zdawkowe pytanie, racjonalne argumenty nie pomagają, serce skacze mu do gardła, gdy słyszy czyjeś kroki w korytarzu, szybciej, szybciej, przekręca klucz, naciska klamkę i wpada do środka, opiera się o drzwi, przywiera do nich plecami, nasłuchuje, kroki oddalają się, oddycha z ulgą, odkłada torbę, zdejmuje płaszcz, starannie wiesza go na wieszaku i rozprostowuje wszystkie załamania. <br><br>Brała