Hertza. Traktując eter jako ośrodek materialny, można było z własności fali elektromagnetycznej, jej prędkości rozchodzenia się próbować określić jego własności sprężyste.<br>Jeżeli eter miałby być ośrodkiem kosmicznym, który w całej przestrzeni jest nośnikiem pól, a zatem i fali elektromagnetycznej, to powinno być możliwe wyznaczenie prędkości Ziemi względem tego ośrodka przez pomiar prędkości rozchodzenia się światła, które jest też falą elektromagnetyczną, raz w kierunku ruchu Ziemi, a raz przeciwnie do tego kierunku (rys. 1.5). Eksperyment taki został rzeczywiście wykonany przez Michelsona i Morleya z zaskakującym wynikiem: prędkość światła jest stała niezależnie od ruchu Ziemi, względem której prędkość tę mierzymy. Wynik ten