wybuchowy. Kiedy zeszliśmy w dolinkę, Elka i Weiser siedzieli pod dębem nad rozłożonym obrusem.<br>- Skąd to wykombinowałaś? - spytał Piotr. - Od proboszcza Dudaka?<br>- Nie poplam tylko - spojrzała na nas - nie widzisz, jaki biały?<br>Wszystko było przygotowane z dużym szykiem. Trzeba przyznać, że Elka znała się na rzeczy. Obok pokrojonych w plastry pomidorów leżały ogórki, pomiędzy nimi stała solniczka, masło w porcelanowym kubeczku i żółty ser, też pokrojony w plasterki.<br>Usiedliśmy po turecku. Szymek wyjął z siatki pięć butelek oranżady, którą kupiliśmy, żeby nie przychodzić jednak z pustymi rękami.<br>- No, całkiem nieźle - mówiła Elka soląc pomidory - też coś przynieśliście.<br>Kiedy wszystko było gotowe